کد مطلب:28523 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:130
2270.الإرشاد: از سخنرانی علی علیه السلام در بصره، به هنگامی كه بر اهل جملْ پیروز شد، پس از حمد و سپاس گفتن خداوند-: امّا بعد؛ به راستی كه خداوند، دارای رحمت گسترده و غفران همیشگی و گذشت بسیار و كیفر دردناك است. خداوند، چنین حكم كرد كه رحمت و غفران و گذشت او، از آنِ بندگان اطاعت پیشه باشد و با رحمت او، راه یافتگانْ هدایت شدند و چنین مقدّر ساخت كه مجازات و خشم و كیفرش برسر بندگان نافرمانش باشد و پس از هدایت و دلیل روشن، چه چیزی گم راهان را به گم راهی كشانْد؟ ای بصریان! شما- كه بیعت با من را شكستید و دشمنم را علیه من یاری كردید-، نسبت به من چه گمانی دارید؟». مردی به پا خاست و گفت: ما [ به تو] گمان نیك داریم و می بینیم كه تو پیروز شدی و قدرت یافتی.اگر كیفر دهی، ما مرتكب جرم شده ایم [ و شایسته كیفریم ]و اگر گذشت كنی، گذشت، نزد خداوند، دوست داشتنی تر است. فرمود: «از شما گذشتم. پس، از فتنه دوری جویید؛ چرا كه شما نخستین مردمانی بودید كه بیعت شكستید و وحدت امّت را برهم زدید». [ راوی] می گوید: سپس در برابر مردم نشست و آنان با وی بیعت كردند.[2].
2269.أنساب الاشراف: علی علیه السلام، هنگامی كه چیرگی یافت و پیروز شد، برای سخنرانی به پا خاست و فرمود: «ای مردم بصره! از شما گذشتم.برحذر باشید از فتنه! به راستی كه شما نخستین مردمانی بودید كه بیعت را شكستید و وحدت امّت را برهم زدید». آن گاه نشست و مردم با وی بیعت كردند.[1].